Zgodnie z ustawą z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (tekst jednolity: Dz. U. 2005 r. Nr 226 poz. 1943) lekarzem jest osoba posiadająca wymagane prawem kwalifikacje do wykonywania zawodu lekarza i wykonująca zawód, tj. udziela świadczeń zdrowotnych, w szczególności: bada stan zdrowia, rozpoznaje choroby i im zapobiega, prowadzi leczenie i rehabilitację chorych, udziela porad lekarskich, a także wydaje opinie i orzeczenia lekarskie. Zgodnie z w/w ustawą zawód lekarza może być wykonywany w różnych formach prawnych. Do lekarzy nie zaliczamy dentystów.

Pracujący bezpośrednio z pacjentem - są to osoby wykazane jako pracujące w przynajmniej jednym ze źródeł: RPWDL (Rejestr Podmiotów Wykonujących Działalność Leczniczą), NFZ (wykaz podmiotów mających podpisany kontrakt z NFZ), BJS (podmioty z Bazy Jednostek Statystycznych, działające według PKD w sekcji Q Opieka zdrowotna i pomoc społeczna) lub aktywnej praktyce (indywidualnej lub grupowej).

Przy wyznaczaniu głównego miejsca pracy dla osób pracujących z pacjentem stosuje się następujące kolejne kryteria:

• w przypadku, gdy osoba pracuje w jednym miejscu, jest to jej główne miejsce pracy;

• w przypadku, gdy osoba pracuje w więcej niż jednym miejscu pracy, za główne, miejsce pracy uważa się to, w którym wymiar czasu pracy jest największy;

• kolejnym kryterium wyboru głównego miejsca pracy były: podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalne, a w razie niemożności jej wykorzystania – podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne;

• w przypadku, gdy powyższe, kolejno stosowane kryteria nie pozwalają na dokonanie jednoznacznego wyboru, za główne miejsce pracy uważa się to, w którym pracujący w zawodzie lekarza lub lekarza dentysty lub pielęgniarki lub położnej jest zatrudniony na umowę o pracę (tj. gdzie pierwsze cztery cyfry kodu tytułu ubezpieczenia to 01 10);

• w pozostałych przypadkach, główne miejsce pracy ustalone jest losowo.