Cel 11 - Zrównoważone miasta i społeczności

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego określającym przeznaczenie, warunki zagospodarowania i zabudowy terenu, a także rozmieszczenie inwestycji celu publicznego. Plan składa się z opisu, czyli tekstu planu zawartego w uchwale Rady Miasta i rysunku planu, który jest załącznikiem graficznym do uchwały. Jest on opracowaniem fakultatywnym, tzn. gminy nie mają obowiązku jego sporządzania.

W planie miejscowym określa się obowiązkowo, m.in.:

- przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu;

- zasady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego;

- zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;

- linie zabudowy, gabaryty obiektów i wskaźniki intensywności zabudowy;

- zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej.

Następstwem wykonania planu miejscowego jest obowiązek sporządzenia dokumentów takich jak prognoza skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz ocena oddziaływania na środowisko. Rozwiązania zaproponowane w planie mogą bowiem istotnie wpływać na przekształcenia środowiska przyrodniczego oraz na wartość nieruchomości. Zgodnie z ustawą treść planu dzieli się na obowiązkową i fakultatywną. Jego projekt podlega konsultacjom społecznym, wymaga szeregu opinii i uzgodnień, o których mówi ustawa.

Powierzchnia geodezyjna to pole powierzchni jednostek podziału terytorialnego państwa według państwowego rejestru granic i powierzchni jednostek podziałów terytorialnych kraju.