| Wyjaśnienia metodologiczne |
Mieszkanie - lokal przeznaczony na stały pobyt ludzi, wybudowany lub przebudowany do celów mieszkalnych konstrukcyjnie wydzielony trwałymi ścianami w obrębie budynku, składający się z jednej lub kilku izb i pomieszczeń pomocniczych (takich jak: przedpokój, hol, łazienka, wc, garderoba, spiżarnia, schowek), do którego prowadzi niezależne wejście. W budynkach zbiorowego zamieszkania za mieszkanie uznaje się tylko ten lokal, który przeznaczony jest na stałe zamieszkiwanie. Powierzchnia użytkowa mieszkania - powierzchnia wszystkich pomieszczeń w mieszkaniu, tj. pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek, ubikacji, obudowanej werandy, ganku, garderoby oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom mieszkańców (pracownie artystyczne, pomieszczenia rekreacyjne lub hobby), bez względu na ich przeznaczenie i sposób użytkowania. Do powierzchni użytkowej mieszkania nie zalicza się powierzchni: balkonów, tarasów, loggi, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych na przechowywanie opału, a także garaży, hydroforni i kotłowni. Oddanie do użytkowania - zgodnie z Prawem budowlanym - następuje w sytuacji, gdy inwestor zgłosił zakończenie budowy właściwemu organowi nadzoru budowlanego i organ ten nie zgłosił sprzeciwu (w drodze decyzji) lub gdy inwestor uzyskał pozwolenie na użytkowanie (w drodze decyzji) od organu nadzoru budowlanego. |
