| Wskaźnik dotyczy szacunkowej liczby ludności zamieszkałej w budynkach mieszkalnych i w budynkach zbiorowego zamieszkania, przyłączonych do sieci kanalizacyjnej, co jest jednym z wyznaczników poziomu życia. Co do zasady, sytuacją idealną jest wartość wskaźnika równa 100, lecz może być osiagnięta tylko w warunkach racjonalnej i zwartej zabudowy. Przy analizie wskaźnika należy brać pod uwagę nie tylko możliwości inwestycyjne gmin, lecz również warunki naturalne oraz charakter zabudowy, co wpływa na niższe wartości wskaźnika na terenach wiejskich oraz terenach o urozmaiconej rzeźbie terenu. Punktem wyjścia do szacowania danych są wyniki Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań. Następnie dane są korygowane o informacje o zmianie liczby użytkowanych budynków oraz liczby mieszkań przypadających na jeden budynek. Wskaźnik liczby osób przypadających na jedno mieszkanie pochodzi z Bilansu zasobów mieszkaniowych. Jest to liczba ludności faktycznie zamieszkała wg stanu w dniu 31 XII w danym roku podzielona przez liczbę mieszkań. Informacje nt. nowo przyłączonych lub odłączonych budynków pochodzą natomiast ze sprawozdania o wodociągach, kanalizacji i wywozie nieczystości ciekłych gromadzonych w zbiornikach bezodpływowych. Dane dotyczące ludności korzystającej z sieci wodociągowej i kanalizacyjnej od 2014 r., ze względu na zmianę metody szacowania, nie są w pełni porównywalne z danymi prezentowanymi w poprzednich latach. Od 2014 r. brana jest pod uwagę liczba budynków przyłączonych do określonej sieci, która jest podawana przez gminy. Zgodnie z ustawą z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, sieć kanalizacyjna (czynna) to system kanałów krytych (podziemnych) odprowadzających ścieki z budynków i innych obiektów do odbiorników lub urządzeń do oczyszczania ścieków. |
