Międzynarodowe Przepisy Zdrowotne (ang. International Health Regulations - IHR) zostały przyjęte przez 58. Światowe Zgromadzenie Zdrowia w dn. 23 maja 2005 r. w Genewie. Stanowią one zbiór wytycznych, praw i obowiązków nałożonych zarówno na państwa - strony, jak i na Światową Organizację Zdrowia (World Health Organization - WHO). Międzynarodowe Przepisy Zdrowotne mają na celu zwalczanie i zapobieganie rozprzestrzeniania się chorób w skali międzynarodowej, przy zastosowaniu proporcjonalnych do zagrożenia środków z uniknięciem niepotrzebnych ingerencji w transport międzynarodowy. Przepisy te regulują przekazywanie i wymianę informacji o zagrożeniach zdrowotnych między krajami, będącymi ich stroną (państwa - strony) oraz wyznaczają nowe standardy zapobiegania szerzeniu się chorób zakaźnych. Zgodnie z art. 4 Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych, Polska tak jak każde państwo członkowskie WHO (państwo - strona), wyznacza lub ustanawia Krajowy Punkt Centralny ds. Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych (KPC ds. MPZ). Krajowy Punkt Centralny ds. Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych (KPC ds. MPZ) ustanowiony został w Narodowym Instytucie Zdrowia Publicznego – Państwowy Zakład Higieny. Główny Inspektorat Sanitarny współpracuje z KPC ds. MPZ, dzięki czemu otrzymuje za ich pośrednictwem informacje o zdarzeniach stanowiących zagrożenie zdrowia publicznego oznaczeniu międzynarodowym. Od dnia 15 czerwca 2007 r. wszystkie kraje, które ratyfikowały konwencję WHO, w tym Polska, są zobowiązane do przestrzegania zapisów Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych. Przy ocenie realizacji Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych brane są pod uwagę jakość i poziom następujących atrybutów: 1. przepisy krajowe, polityka i finansowanie, 2. komunikacja Krajowego Punktu Centralnego, 3. nadzór, 4. reakcja, 5. gotowość, 6. wymiana informacji o zagrożeniu, 7. zasoby ludzkie, 8. laboratorium, 9. punkty wejścia, 10. wydarzenia związane z chorobami odzwierzęcymi, 11. bezpieczeństwo żywności, 12. zdarzenia chemiczne, 13. katastrofy promieniotwórcze. |