| Emerytura – świadczenie pieniężne przysługujące ubezpieczonemu, który spełnia warunki uprawniające do emerytury z ubezpieczenia społecznego, tzn. osiągnął wiek emerytalny zróżnicowany w zależności od płci oraz ma odpowiedni okres składkowy i nieskładkowy. Powszechny wiek emerytalny do grudnia 2012 r. wynosił 60 lat życia (dla kobiet) i 65 lat życia (dla mężczyzn). W wyniku reformy systemu emerytalnego od stycznia 2013 r. ustawowy minimalny wiek emerytalny był podwyższany o 1 miesiąc w każdym kwartale. Docelowy wiek stanowiło 67 lat. Dla mężczyzn ten pułap miał zostać osiągnięty w 2020 r., dla kobiet w 2040 r. W wyniku kolejnych zmian, od października 2017 r. powszechny wiek emerytalny wynosi 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn. Ludność w wieku poprodukcyjnym obejmuje kobiety w wieku 60 lat i więcej oraz mężczyzn w wieku 65 lat i więcej. Warunki nabywania prawa do świadczeń emerytalno-rentowych określają ustawy: • z dn. 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 121, z późn. zm.), • z dn. 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748, z późn. zm.), • z dn. 20 grudnia 1990 r. ustawa o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2016 r. poz. 277). Odrębnie uregulowane są warunki nabywania prawa do świadczeń emerytalno-rentowych wypłacanych przez MON, MSWiA oraz MS oraz wysokości tych świadczeń – reguluje je ustawa z dn. 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 166, poz. 1609). |
