| Produkt krajowy brutto (PKB) obrazuje końcowy rezultat działalności wszystkich podmiotów gospodarki narodowej (jednostek będących rezydentami) w danym roku. Szczegółową definicję i metodologię obliczania PKB określa rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 549/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie europejskiego systemu rachunków narodowych i regionalnych w Unii Europejskiej (ESA 2010). Wartość PKB można obliczyć na trzy sposoby: • od strony tworzenia jest ona równa wartości dodanej wszystkich sektorów instytucjonalnych lub wszystkich sekcji Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) krajowych jednostek produkcyjnych powiększonej o podatki od produktów i pomniejszonej o dotacje do produktów, • od strony rozdysponowania PKB obliczany jest jako suma popytu krajowego, tj. spożycia i akumulacji oraz salda wymiany produktów z zagranicą, • jako sumę rozchodów na rachunku tworzenia dochodów gospodarki ogółem (a więc koszty związane z zatrudnieniem, podatki związane z produkcją i importem pomniejszone o dotacje, nadwyżka operacyjna brutto oraz dochód mieszany gospodarki ogółem). Przekazy osobiste obejmują transfery osobiste oraz wynagrodzenia pracowników. Transfery osobiste składają się ze wszystkich transferów bieżących w gotówce lub naturze, przekazanych lub otrzymanych przez gospodarstwa domowe będące rezydentami dla lub od gospodarstw domowych niebędących rezydentami. Transfery osobiste zatem zawierają wszystkie transfery bieżące między rezydentami a nierezydentami. Wynagrodzenia pracowników odnoszą się do dochodów pracowników przygranicznych i sezonowych oraz innych pracowników krótkoterminowych, pracujących w kraju, gdzie są klasyfikowani jako nierezydenci, oraz do dochodów rezydentów pracujących w podmiotach niebędących rezydentami. Dane zawierają sumę dwóch składowych, które są zdefiniowane w piątym wydaniu Podręcznika bilansu płatniczego MWF (IMF Balance of Payments Manual - BPM6): transfery osobiste oraz wynagrodzenia pracowników. Metodologia jest zgodna z wymaganiami BPM6. |
